Książeczkę można zarejestrować w banku tylko do ostatniego dnia 2022 roku. Ile się czeka na wypłatę pieniędzy z książeczki mieszkaniowej? W 2021 r. średnią premię gwarancyjną strona rządowa szacowała na 10,2 tys. zł. Jeśli nie zarejestrujemy książeczki do końca 2022 r., wtedy starając się o uzyskanie premii gwarancyjnej Papier zostaje pocięty na paski o szerokości mniejszej niż 12 mm lub ścinki o powierzchni mniejszej niż 2000 mm²; - Poziom 2 – n a tym poziomie niszczy się dokumenty wewnętrzne W tym celu należy złożyć odpowiedni wniosek RG-OP wraz z załącznikiem RG-SC. Istotne jest, że wniosek muszą podpisać wszyscy wspólnicy – oświadczenie woli o zakończeniu prowadzenia firmy. Istnieje możliwość powołania pełnomocnika, który w imieniu wspólników dopełni niezbędnych formalności związanych z likwidacją W praktyce oznacza to, że sprawozdanie finansowe za rok obrotowy 2017, sporządzone i zatwierdzone w roku 2018, będzie można przeznaczyć do likwidacji nie wcześniej niż z początkiem roku 2024. Jakie dokumenty można wyrzucić w 2023? ZSU DRA – złożone 15 lutego 2018 r. (gdy zatrudnił pracownika) Może zniszczyć – termin upłynął 15 lutego 2023 r. W pierwszej kolejności, jeśli chcemy zlikwidować kasę fiskalną, w ostatnim dniu korzystania należy wykonać raport dobowy i miesięczny. Zaś drugim krokiem jest złożenie wniosku do naczelnika urzędu skarbowego o odczytanie pamięci z likwidowanej kasy fiskalnej. . Początek roku jest dobrym momentem, żeby uporządkować firmową dokumentację, zwłaszcza jeśli z powodu jej przechowywania w tradycyjnej formie papierowej zajmuje dużo miejsca w szafach. Wymaga to przeanalizowania, które dokumenty związane z rozliczeniami podatkowymi trzeba zachować do celów bieżących rozliczeń i ewentualnej kontroli, a które wolno już zarchiwizować i ewentualnie zniszczyć. Taka analiza powinna być jak najbardziej staranna, ponieważ przedwczesna ich likwidacja może przynieść negatywne konsekwencje z punktu widzenia przedsiębiorcy. Z prowadzeniem działalności gospodarczej wiąże się nie tylko wystawianie oraz odbieranie różnego rodzaju dokumentów, ale także obowiązek odpowiedniego ich przechowywania na określonych przepisami zasadach. Ponieważ większość płaconych przez przedsiębiorców podatków odprowadzana jest na podstawie tzw. samoobliczenia, związane z nim dokumenty powinny być przechowywane tak, aby organy skarbowe miały możliwość weryfikacji dokonanych w tym zakresie rozliczeń pod kątem ich prawidłowości. Odnosi się to również do okresu przechowywania dokumentacji podatkowej, bez względu na jej formę (papierową lub elektroniczną). Jak wynika z obowiązujących przepisów termin ten został powiązany z terminem przedawnienia zobowiązań podatkowych, których ta dokumentacja dotyczy. Stanowi o tym wprost treść art. 86 § 1 Ordynacji podatkowej, w której jest mowa o tym, że podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego (chyba że ustawy podatkowe stanowią inaczej). Z terminem tym wiążą okres przechowywania dokumentów także inne ustawy podatkowe. Na przykład w art. 112 ustawy o VAT ustanowiono zasadę, że podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Istotą przedawnienia, o którym mowa jest to, że po upływie określonego czasu zobowiązanie podatkowe wraz z odsetkami za zwłokę przestaje istnieć. Ważne Zasadą jest, że zobowiązania podatkowe przedawniają się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej). Przykład – przedawnienie zobowiązania w podatku dochodowym Rok podatkowy spółki z „ABC” pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Zatem w jej przypadku termin płatności zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych upływa z końcem marca następnego roku. Do tego czasu jednostka powinna złożyć zeznanie roczne CIT i zapłacić wynikający z niego podatek. Oznacza to, że z dniem 31 grudnia 2014 r. przedawniło się zobowiązanie spółki w CIT za 2008 r. Przykład – przedawnienie zobowiązania w VAT Spółka „DEF” jest czynnym podatnikiem VAT rozliczającym się za okresy miesięczne. W związku z tym deklarację w VAT-7 za styczeń 2015 r. powinna złożyć w terminie do 25 lutego 2015 r. Jeśli z deklaracji wyniknie podatek należny do zapłaty, powinien on być uregulowany w tym samym terminie. W świetle aktualnie obowiązujących przepisów zobowiązanie spółki w VAT z tego tytułu przedawni się z końcem 2020 r. Po tym okresie w większości przypadków podatnicy nie mają obowiązku przechowywania ksiąg podatkowych (tj. ksiąg rachunkowych, podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji oraz rejestrów) ani związanych z nimi dokumentów (np. faktur VAT, kopii deklaracji podatkowych itp.) co oznacza, że wolno im te dokumenty nie tylko archiwizować, ale również zniszczyć. Wspomniany wcześniej 5-letni termin wyznacza też cezurę czasową, do kiedy organy fiskusa mają prawną możliwość weryfikacji rozliczeń podatnika za dany okres rozliczeniowy, np. w formie kontroli podatkowej albo skarbowej, względnie postępowania podatkowego lub czynności sprawdzających. Po jego upływie taka weryfikacja co do zasady nie będzie już dopuszczalna. Przy czym należy pamiętać o tym, że jeśli dany dokument (np. zakupowa faktura VAT) dotyczy spraw, w których terminy przedawnienia nie pokrywają się, moment, w którym jego zniszczenie będzie prawnie możliwe, powinien być dostosowany do terminu dłuższego. Przykład – niszczenie dokumentów pod kątem VAT i PIT Jan Kowalski jest przedsiębiorcą opłacającym PIT na zasadach ogólnych i zarazem czynnym podatnikiem VAT. Z dniem 31 grudnia 2014 r. nastąpiło przedawnienie jego zobowiązania w VAT za grudzień 2008 r. (termin płatności podatku za ten miesiąc przypadał bowiem na poniedziałek, 26 stycznia 2009 r.) oraz za miesiące od stycznia do listopada 2009 r. To samo dotyczy PIT za 2008 r. Oznacza to, że w styczniu 2015 r. podatnik może zniszczyć dokumentację związaną z rozliczeniami VAT (w tym rejestry, kopie deklaracji oraz faktury zakupowe i sprzedażowe) za grudzień 2008 r. i styczeń - listopad 2009 r., jak również dotyczącą PIT za 2008 r. Jednak ze względu na to, że zobowiązanie w PIT za 2009 r. przedawni się dopiero z końcem bieżącego roku (termin płatności tego podatku przypadał bowiem na 30 kwietnia 2010 r.), pomimo przedawnienia w VAT, część ww. dokumentów z 2009 r. – w tym faktury potwierdzające sprzedaż i zakupy – podatnik powinien zachować pod kątem ewentualnej kontroli. Jako mające wpływ na ustalenie wysokości przychodów i kosztów w PIT za 2009 r., wspomniane dokumenty można będzie zniszczyć od 1 stycznia 2016 r., a więc po przedawnieniu zobowiązania w tym podatku za 2009 r. Przed tą datą przedsiębiorca nie powinien również fizycznie likwidować dokumentacji VAT za grudzień 2009 r., ponieważ podatek za wspomniany miesiąc przedawni się dopiero z końcem 2015 r. Tak samo długo, tj. 5 lat należy przechowywać kopie paragonów z kas fiskalnych dotyczące sprzedaży dokonanej po 31 grudnia 2012 r., a więc także w 2013 r. i w 2014 r. Natomiast w odniesieniu do wcześniejszej sprzedaży obowiązywał w tym zakresie termin 2-letni, licząc od końca roku, w którym nastąpiła ta sprzedaż. Oznacza to, że rolki z paragonami z 2012 r. można w sposób trwały zniszczyć, pomimo że w stosunku do wspomnianego okresu nie upłynął jeszcze termin przedawnienia zobowiązania VAT. Na rozliczenie straty potrzeba czasu i więcej miejsca w szafie Wspomniany wcześniej 5-letni termin przechowywania dokumentacji podatkowej (choć można tutaj mówić nawet o terminie 7-letnim, np. skoro fakturę zakupową otrzymaną w styczniu 2015 r. podatnik PIT będzie musiał trzymać do końca 2021 r.) wynika z zasad ogólnych, od których przewidziano jednak pewne wyjątki. W pewnych bowiem przypadkach przepisy wymagają, aby wspomniana dokumentacja była przechowywana w firmie znacznie dłużej, np. przez 10 lat. Dlatego trzeba dokładnie przeanalizować każdy dokument pod kątem jego zniszczenia tak, aby nie zrobić tego przedwcześnie. Szczególną ostrożność należy zachować przy niszczeniu dokumentów za lata, w których podatnik wykazał stratę podatkową, jeżeli rozliczał ją w latach następnych. Z tego rodzaju stratą mamy do czynienia wówczas, gdy suma przychodów osiągniętych w danym roku podatkowym jest mniejsza od kosztów poniesionych w celu ich uzyskania. O wysokość straty poniesionej w roku podatkowym przedsiębiorcom wolno obniżyć dochód uzyskany w następujących kolejno po sobie 5 latach podatkowych, z tym, że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może jednak przekroczyć 50% kwoty omawianej straty. Tak wynika z art. 9 ust. 3 ustawy o PIT oraz z art. 7 ust. 5 ustawy o CIT. Skoro w takich przypadkach poniesiona przez przedsiębiorcę strata wpływa na wysokość podatku dochodowego także w następnych latach (tj. tych, w których doszło do jej rozliczenia), dokumenty za rok, w którym wykazano tę stratę powinny być przechowywane dłużej, niż wynikałoby to z treści 70 § 1 Ordynacji podatkowej. Okres przechowywania tych dokumentów będzie bowiem wówczas wyznaczać upływ terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego za rok, w którym wspomniana wcześniej strata została odliczona po raz ostatni. Również przez ten okres organom podatkowym wolno będzie zweryfikować, czy w danym roku podatnik rzeczywiście poniósł tę stratę, a jeśli tak, to czy poprawnie ją rozliczył w kolejnym lub w kolejnych latach podatkowych. Potwierdzały to również sądy administracyjne, w tym NSA w wyrokach z 5 grudnia 2013 r. (sygn. akt II FSK 813/11) i z 25 stycznia 2012 r. (sygn. akt II FSK 1345/10).Wynika z nich, że ogólna zasada określająca 5-letni termin przedawnienia zobowiązań podatkowych nie może być zastosowana do podatników, którzy wykazali w zeznaniu rocznym stratę. Organom podatkowym wolno zaś wydawać decyzje zmieniające jej wysokość w maksymalnym okresie dla przedawnienia się tego rozliczenia podatkowego, w którym podatnik odliczył część straty. Przykład – likwidacja dokumentów potwierdzających rozliczenie straty Spółka „ALFA” poniosła stratę, którą wykazała w zeznaniu CIT-8 za 2008 r. Odliczała ją od dochodu osiągniętego w kolejnych 5 latach podatkowych, tj. 2009 r., 2010 r., 2011 r., 2012 r. i 2013 r. Zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 2008 r. przedawniło się z dniem 31 grudnia 2014 r. Dokumentów związanych z jego rozliczeniem jednostka nie powinna jednak jeszcze niszczyć. Musi się z tym wstrzymać aż do czasu przedawnienia zobowiązania w CIT za ostatni rok podatkowy, w którym została odliczona strata poniesiona za 2008 r. Ponieważ chodzi o rok 2013, dokumenty o których mowa, wolno będzie podatnikowi zniszczyć dopiero po 31 grudnia 2019 r. Dokumentację dotyczącą środków trwałych również warto zachować dłużej Dokumentacji związanej z rozliczeniami podatkowymi nie powinni szybko likwidować również przedsiębiorcy dokonujący odpisów amortyzacyjnych od używanych w firmie środków trwałych czy wartości niematerialnych i prawnych. Wziąwszy pod uwagę to, że niektóre z tych składników majątku mogą być amortyzowane nawet przez wiele lat, a dokonywane od nich odpisy są ujmowane w kosztach uzyskania przychodów, wskazane jest przechowywanie nie tylko dokumentacji dotyczącej roku poprzedzającego złożenie zeznania PIT (CIT), w którym uwzględniono tego rodzaju potrącenia, ale również odnoszące się do lat wcześniejszych. Chodzi zwłaszcza o lata, w których zakupiono i ujęto dany składnik w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, tudzież dokonywano wcześniejszych odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej. Ponieważ dane wynikające z takiego dokumentu (np. faktury zakupowej) mają pośredni wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego w każdym z lat, w których od danego składnika majątku są dokonywane odpisy amortyzacyjne – należy go przechowywać do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego dotyczącego roku, w którym podatnik zakończył amortyzację. Wydłużenie terminu przechowywania dokumentów związanych z rozliczaniem zakupu środków trwałych, a tym samym przesunięcie w czasie momentu, w którym przedsiębiorcy wolno je będzie bez obaw nie tylko zarchiwizować, ale i zniszczyć – przewidziano także na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług. Mimo że zasadniczo na ich podstawie również obowiązuje w tym zakresie termin 5-letni (wyznaczony przez treść art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej w związku z art. 112 ustawy o VAT) nieco inaczej ta kwestia będzie się przedstawiać w przypadku zakupu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych do tzw. działalności mieszanej. Dotyczy to sytuacji, gdy taki zakup był związany zarówno z wykonywaniem czynności opodatkowanych, jak i zwolnionych od VAT. Wówczas podatnicy są zobligowani do dokonania stosownej korekty odliczonego wcześniej podatku, na zasadach określonych w art. 90-91 ustawy o VAT. Wspomniane przepisy przewidują 5-letni okres dokonywania korekt VAT naliczonego, licząc od roku, w którym te składniki majątku o wartości powyżej zł zostały oddane do użytkowania, a w przypadku nieruchomości okres 10-letni (art. 91 ust. 2 ustawy o VAT). W związku z tym odpowiednio długo powinny być przechowywane również dokumenty potwierdzające dokonanie omawianych zakupów (np. faktury zakupowe, rejestry zakupów VAT), jak również dotyczące tych korekt rozliczenia VAT (np. kopie złożonych w urzędzie skarbowym deklaracji podatkowych). Ewidencja usług elektronicznych na specjalnych zasadach Wyłom od ogólnej zasady przewidującej przechowywanie ewidencji do celów VAT do czasu przedawnienia zobowiązania podatkowego, określonej w art. 112 ustawy o VAT, przewidziano także w przypadku procedury szczególnej dotyczącej niektórych podmiotów (w tym zagranicznych) świadczących usługi telekomunikacyjne, nadawcze lub elektroniczne. Na podstawie art. 130d ust. 3 i art. 134 ust. 3 omawianej ustawy prowadzone w tym zakresie ewidencje należy przechowywać przez okres 10 lat od zakończenia roku, w którym dokonano świadczenia ww. usług. Wcześniej nie można ich zatem zlikwidować. Bieg przedawnienia może być zawieszony lub przerwany Przed zniszczeniem dokumentów rozliczeniowych należy również upewnić się, czy bieg terminu przedawnienia zobowiązań, których te dokumenty dotyczą nie uległ w tzw. międzyczasie zawieszeniu bądź przerwaniu, na zasadach określonych w Ordynacji podatkowej. W takich bowiem przypadkach ww. ustawowy 5-letni okres przedawnienia może się znacznie przedłużyć. Dotyczy to zwłaszcza przerwania tego biegu (np. w wyniku ogłoszenia upadłości lub zastosowania przez organ środka egzekucyjnego) ponieważ w takiej sytuacji rozpoczyna się on na nowo. Natomiast zawieszenie biegu przedawnienia zobowiązań podatkowych może być skutkiem np. wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję dotyczącą danego zobowiązania podatkowego (zob. art. 70 § 6 pkt 2 Ordynacji podatkowej). Wszystkie wymienione sytuacje mogą prowadzić do tego, że znacznie wydłuży się okres, po którym dokumenty związane z rozliczeniem danego zobowiązania podatkowego wolno będzie zgodnie z prawem zniszczyć. Uwaga Ponadto trzeba pamiętać o tym, że w ogóle nie ulegają przedawnieniu zobowiązania podatkowe zabezpieczone hipoteką lub zastawem skarbowym (art. 70 § 8 Ordynacji podatkowej). Oznacza to, że dotyczące takich zobowiązań dokumenty należy przechowywać tak długo, jak długo wspomniane hipoteka lub zastaw skarbowy istnieją. Roczne sprawozdania finansowe przechowuje się trwale Terminy przechowywania dokumentacji w firmie określono nie tylko pod kątem rozliczeń podatkowych, ale także do celów bilansowych. Zasady postępowania w tym zakresie zostały wskazane w art. 74 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości. Wynika z niego, że zatwierdzone roczne sprawozdania finansowe należy przechowywać trwale. Natomiast podstawowe okresy przechowywania innych dokumentów są następujące: księgi rachunkowe – 5 lat, karty wynagrodzeń pracowników bądź ich odpowiedniki – przez okres wymaganego dostępu do tych informacji, wynikający z przepisów emerytalnych, rentowych i podatkowych, nie krócej jednak niż 5 lat, dowody księgowe dotyczące wpływów ze sprzedaży detalicznej – do dnia zatwierdzenia sprawozdania finansowego za dany rok obrotowy, nie krócej jednak niż do dnia rozliczenia osób, którym powierzono składniki aktywów objęte sprzedażą detaliczną, dowody księgowe dotyczące środków trwałych w budowie, pożyczek, kredytów oraz umów handlowych, roszczeń dochodzonych w postępowaniu cywilnym lub objętych postępowaniem karnym albo podatkowym – przez 5 lat od początku roku następującego po roku obrotowym, w którym operacje, transakcje i postępowanie zostały ostatecznie zakończone, spłacone, rozliczone lub przedawnione, dokumentacja przyjętego sposobu prowadzenia ksiąg rachunkowych – przez okres nie krótszy niż 5 lat od upływu jej ważności, dokumenty dotyczące rękojmi i reklamacji – 1 rok po terminie upływu rękojmi lub rozliczeniu reklamacji, dokumenty inwentaryzacyjne – 5 lat, pozostałe dowody księgowe i dokumenty – 5 lat. Uwaga Wskazane wcześniej okresy przechowywania dokumentacji liczone są od początku roku następującego po roku obrotowym, którego dane zbiory dotyczą (art. 74 ust. 3 ustawy o rachunkowości). Podstawowe okresy przechowywania dokumentów rozliczeniowychsą zatem inne do celów podatkowych i bilansowych. Różnica pomiędzy takim okresem w odniesieniu do ksiąg rachunkowych na podstawie ustawy o rachunkowości a wymaganym przez Ordynację podatkową bierze się stąd, że w przeciwieństwie do pierwszego z nich, liczonego od początku roku następującego po danym roku obrotowym, ten drugi należy liczyć od końca roku kalendarzowego (w którym upłynął termin płatności podatku). Okresy te nie zawsze będą się pokrywać, pomimo że większość z nich jest 5-letnia. W związku z tym powstaje problem, jak pogodzić obowiązujące przepisy prawa podatkowego i bilansowego pod kątem możliwości archiwizacji bądź zniszczenia „przeterminowanych” dokumentów. Zgodnie z ugruntowaną w tym zakresie praktyką, przy określaniu okresu przechowywania dokumentacji w firmie należy po prostu przyjąć ten okres (podatkowy lub bilansowy), który jest dłuższy. Przykład – likwidacja ksiąg rachunkowych spółki Zgodnie z prawem bilansowym księgi rachunkowe spółki „BETA” za rok obrotowy 2009 należało przechowywać co najmniej do końca 2014 r. (tj. przez 5 lat licząc od 1 stycznia 2010 r.). Natomiast do celów podatkowych termin przechowywania ksiąg za 2009 r. jest dłuższy, ponieważ np. w przypadku rozliczeń w zakresie CIT jego koniec przypada zasadniczo na 31 grudnia 2015 r. (licząc 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, czyli od końca 2010 r.). Zatem pomimo tego, że na podstawie przepisów o rachunkowości obowiązek przechowywania ksiąg rachunkowych za 2009 r. minął 31 grudnia 2014 r., to jednostce wolno je będzie zniszczyć dopiero po upływie okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego (przypadającego na koniec br.) czyli dopiero od 1 stycznia 2016 r. Ostrożnie z niszczeniem dokumentów pracowniczych i ZUS Firmowe archiwum można uporządkować także pod kątem akt niezwiązanych z rozliczeniami podatkowymi i księgowymi, np. zawierających dokumenty pracownicze. Te należy jednak przechowywać znacznie dłużej niż wcześniej omówione. Jak bowiem wynika z obowiązujących przepisów akta osobowe pracowników, listy płac, karty wynagrodzeń albo inne dowody, na podstawie których następuje ustalenie podstawy wymiaru emerytury lub renty, przedsiębiorca musi zachować przez 50 lat od dnia wygaśnięcia umowy z danym pracownikiem. Nie dotyczy to dokumentacji pomocniczej i obowiązkowej służącej do sporządzenia listy płac, którą należy przechowywać minimum przez okres 5 lat. Jeśli zaś chodzi o kopie dokumentów zgłoszeniowych i rozliczeniowych ZUS, to przedsiębiorca jako płatnik składek jest zobowiązany przechowywać je przez okres 5 latod dnia przekazania ich do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w formie pisemnej lub elektronicznej. Wyrzucenie akt do śmietnika to najgorsze z rozwiązań Obowiązujące przepisy, w tym także dotyczące prawa bilansowego i podatkowego nie określają, w jaki sposób należy niszczyć dokumentację w firmie po upływie obowiązkowego okresu jej przechowywania. Dlatego każde przedsiębiorstwo powinno uregulować tę kwestię indywidualnie, oczywiście przy zachowaniu wymogów wynikających ewentualnie z innych przepisów niż wcześniej wymienione, dotyczących przechowywania, archiwizowania i niszczenia dokumentów. Tego rodzaju dokumenty wolno zatem np. spalić albo pociąć w przeznaczonej do tych celów niszczarce, w taki sposób, aby po takiej operacji nie było możliwe odczytanie przez osoby trzecie zawartych w nich informacji, np. danych osobowych klientów firmy oraz pracowników, informacji o wysokości wynagrodzeń tych osób itp. Należy bowiem pamiętać o tym, że wiele z takich informacji jest objętych nie tylko tajemnicą skarbową, ale również ochroną danych osobowych na podstawie ustawy 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych. Za naruszenie obowiązujących w tym zakresie przepisów, o co łatwo zwłaszcza wtedy, gdy akta zamiast w niszczarce np. w całości znajdą się na śmietniku, sprawcy grozi odpowiedzialność karna, z ograniczeniem lub pozbawieniem wolności włącznie. Jednak nawet brak w wyrzucanych aktach np. danych osobowych pracowników, a co za tym idzie karalności takich działań, nie uzasadnia ich podejmowania, gdyż mogą w ten sposób ucierpieć tajemnice handlowe przedsiębiorstwa. Wprawdzie w celu zniszczenia firmowego archiwum nie trzeba powoływać żadnej specjalnej komisji, ale oczywiście warto to zrobić. Pod kątem dowodowym zasadne jest również sporządzenie pisemnego protokołu zawierającego wskazanie, które dokumenty zakwalifikowano do zniszczenia oraz potwierdzenie ich fizycznej likwidacji, jak również datę tych czynności i podpisy uczestniczących w nich osób. Alternatywnym rozwiązaniem jest przekazanie dokumentów do zniszczenia firmie profesjonalnie świadczącej usługi w tym zakresie. Należy uznać, że wydatki związane z zakupem takich usług – jako związane z prowadzoną przez przedsiębiorcę działalnością gospodarczą – wolno mu potrącić w kosztach uzyskania przychodów. Organy podatkowe nie powinny również kwestionować odliczenia VAT naliczonego z faktur dokumentujących wspomniane wydatki. Przedwczesna likwidacja ksiąg podatkowych groźna dla przedsiębiorcy Naruszenie przepisów dotyczących przechowywania dokumentacji podatkowej, polegające np. na zbyt szybkim jej zniszczeniu, może spowodować negatywne dla przedsiębiorcy skutki. Konsekwencją takich działań mogą być np. utrata prawa do odliczenia VAT naliczonego od zakupów, które były potwierdzone przedwcześnie zniszczonymi dokumentami, oszacowanie podstawy opodatkowania, a nawet odpowiedzialność karna skarbowa. Należy bowiem zauważyć, że w świetle stanowiska prezentowanego przez organy podatkowe oraz sądy administracyjne, podatnik dla wykazania podatku naliczonego musi posiadać fakturę, z której podatek ten wynika i to aż przez cały okres do przedawnienia zobowiązania podatkowego (tak np. WSA w Rzeszowie w wyroku z 7 sierpnia 2014 r., sygn. akt I SA/Rz 277/14). Zatem w przypadku, gdy podatnik nie ma takiego dokumentu potwierdzającego zakup, urzędnicy skarbowi mogą zakwestionować dokonane przez niego z tego tytułu odliczenie VAT naliczonego. Skutkiem nieposiadania przez przedsiębiorcę ksiąg po­dat­ko­wych lub in­nych da­nych nie­zbęd­nych do okre­śle­nia pod­sta­wy opo­dat­ko­wa­nia, np. w wyniku ich zniszczenia, może być również jej usta­le­nie w drodze osza­co­wa­nia przez organ podatkowy. Uprawnienia w tym zakresie przysługują urzędnikom skarbowym na podstawie art. 23 Ordynacji podatkowej. Niezależnie od tego, niszcząc przedwcześnie wymaganą przepisami dokumentację podatnik naraża się na sankcje określone w ustawie z 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy. Na jej podstawie sprawca może być ukarany zarówno za nieprowadzenie ksiąg podatkowych bądź prowadzenie ich nierzetelnie lub wadliwie, jak również za nieprzechowywanie faktur i rachunków. W zależności od wagi czynu karą dla takiego podatnika będzie najczęściej grzywna za przestępstwo lub wykroczenie skarbowe. Podstawa prawna: art. 23, art. 70, art. 86 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: z 2012 r., poz. 749 ze zm.), art. 74 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: z 2013 r., poz. 330 ze zm.), art. 91 ust. 2, art. 112 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r., nr 177, poz. 1054 ze zm.), art. 125a ust. 4 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn.: z 2013 r., poz. 1440 ze zm.), art. 51u ustawy z 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (tekst jedn.: z 2011 r., nr 123, poz. 698 ze zm.), art. 47 ust. 3c ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: z 2013 r., poz. 1442 ze zm.). Im dłużej prowadzimy działalność gospodarczą, tym większe robi się firmowe archiwum. Warto wiedzieć, jak długo trzeba przechowywać dokumentację księgową, kadrową i płacową. Im dłużej prowadzimy działalność gospodarczą, tym większe robi się firmowe archiwum. Warto wiedzieć, jak długo trzeba przechowywać dokumentację księgową, kadrową i płacową. Dokumentacja pracownicza – omówione zagadnienia: 1. Dokumenty dla urzędu skarbowego 2. ZUS – dokumentacja przedsiębiorcy 3. ZUS – dokumentacja pracownicza Dokumenty dla urzędu skarbowego Termin: 5 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym upłynął termin płatności zobowiązania podatkowego (w związku z czym termin przedłuża się w praktyce do 6 lat) Biuro Rachunkowe – dedykowana księgowa Polecamy nasz materiał video: Jak długo trzeba przechowywać dokumentację w firmie? Dokumentacja firmy to dokumenty dla urzędu skarbowego, dokumentacja przedsiębiorcy oraz dokumentacja pracownicza. Każde z nich mają inny czas obowiązkowego przechowywania. Dokumenty: Księga przychodów i rozchodów lub ewidencja przychodów Rejestry zakupu i sprzedaży VAT Dowody księgowe – faktury, rachunki, dowody wewnętrzne, inne dokumenty, potwierdzające przychody i koszty Ewidencje – np. środków trwałych, wyposażenia, przebiegu pojazdów Deklaracje – VAT oraz roczne PIT Potwierdzenia zapłaty PIT Protokoły – likwidacji, zniszczonych towarów, spisu z natury Przykład. Prowadząc firmę bez przerwy od 2008 r., w 2017 r. możemy zniszczyć dokumentację do 2010 r. włącznie: Termin złożenia zeznania i uregulowania podatku za 2010 r. – 30 kwietnia 2011 r. Termin 5 lat od końca 2011 r. – koniec 2016 r. ▲ wróć na początek ZUS – dokumentacja przedsiębiorcy Termin: 5 lat, licząc od daty złożenia dokumentu w ZUS Uwaga! Skrócony do 5 lat termin został wprowadzony 1 stycznia 2012 r. Dokumentacja przekazana do ZUS przed tym terminem powinna być przechowywana przez przynajmniej 10 lat. Księgowość Internetowa – 30 dni za darmo Dokumenty: Zgłoszeniowe – np. ZUS ZUA, ZUS ZWUA Rozliczeniowe – np. ZUS DRA Przykład. Właściciel prowadzi działalność od 2008 r. Zatem na koniec 2017 r. dokumenty: Zgłoszeniowe, złożone 5 maja 2008 r. Powinien nadal przechowywać – termin upłynie 5 maja 2018 r. ZUS DRA – złożone 10 listopada 2012 r. (gdy nie zatrudniał pracowników, ale zmienił podstawę opłacania składek) Może zniszczyć – termin upłynął 10 listopada 2017 r. ZSU DRA – złożone 15 grudnia 2012 r. (gdy zatrudnił pracownika) Może zniszczyć – termin upłynął 12 grudnia 2017 r. ZUS DRA – składane do 15 każdego miesiąca w latach 2013 – 2017 Powinien nadal przechowywać ▲ wróć na początek ZUS – dokumentacja pracownicza Termin: 50 lat, licząc od dnia, w którym pracownik zakończył pracę w firmie Program do faktur – Darmowe konto Dokumenty: Listy płac Karty wynagrodzeń Inne dokumenty, będące podstawą wyliczania renty lub emerytury Przykład. We wrześniu 2017 r. przedsiębiorca odnalazł karty wynagrodzeń pracowników: X, który odszedł z firmy z końcem kwietnia 1967 r. – dokumentacja może zostać zniszczona, 50 lat upłynęło 30 kwietnia 2017 r. Y, który odszedł z firmy 31 grudnia 1967 r. – dokumentacja powinna być przechowywana przynajmniej do 31 grudnia 2017 r. Z, który zakończył pracę 31 maja 2001 r. – dokumentacja powinna być przechowywana przynajmniej do 31 maja 2051 r. ▲ wróć na początek Wiesz, jak długo przechowywać dokumenty. Ale czy wiesz, że niektóre możesz przechowywać elektronicznie? Sprawdź – i zaoszczędź! UWAGAZachęcamy do komentowania naszych artykułów. Wyraź swoje zdanie i włącz się w dyskusje z innymi czytelnikami. Na indywidualne pytania (z zakresu podatków i księgowości) użytkowników odpowiadamy przez e-mail, czat lub telefon – skontaktuj się z nami. Dodając komentarz na blogu, przekazujesz nam swoje dane: imię i nazwisko, adres e-mail oraz treść komentarza. W systemie odnotowywany jest także adres IP, z wykorzystaniem którego dodałeś komentarz. Dane zostają zapisane w bazie systemu WordPress oraz Disquss. Twoje dane są przetwarzane na podstawie Twojej zgody, wynikającej z dodania komentarza. Dane są przetwarzane wyłącznie w celu opublikowania komentarza na blogu. Dane w bazie systemu WordPress są w niej przechowywane przez okres funkcjonowania bloga. Dane w systemie Disquss zapisują się na podstawie Twojej umowy zawartej z firmą Disquss. O szczegółach przetwarzania danych przez Disquss dowiesz się ze strony. Zachęcamy do komentowania naszych artykułów. Wyraź swoje zdanie i włącz się w dyskusje z innymi czytelnikami. Na indywidualne pytania (z zakresu podatków i księgowości) użytkowników odpowiadamy przez e-mail, czat lub telefon – skontaktuj się z nami. Administratorem Twoich danych osobowych jest IFIRMA z siedzibą we Wrocławiu. Dodając komentarz na blogu, przekazujesz nam swoje dane: imię i nazwisko, adres e-mail oraz treść komentarza. W systemie odnotowywany jest także adres IP, z wykorzystaniem którego dodałeś komentarz. Dane zostają zapisane w bazie systemu WordPress. Twoje dane są przetwarzane na podstawie Twojej zgody, wynikającej z dodania komentarza. Dane są przetwarzane w celu opublikowania komentarza na blogu, jak również w celu obrony lub dochodzenia roszczeń. Dane w bazie systemu WordPress są w niej przechowywane przez okres funkcjonowania bloga. O szczegółach przetwarzania danych przez IFIRMA dowiesz się ze strony polityki prywatności serwisu Może te tematy też Cię zaciekawią Likwidacja pozostałych środków trwałych - dokumentowanie./ fot. Fotolia W polityce rachunkowości jednostki nie zapisano wyraźnie, jaki dowód powinien być używany przy likwidacji pozostałych środków trwałych. W jednostce przyjęto zwyczajowo, że likwidacja środków trwałych jest dokumentowana dowodem LT – „Likwidacja środka trwałego”, a likwidacja wyposażenia – tylko protokołem faktycznej likwidacji. Czy taki sposób jest prawidłowy i można go przyjąć w polityce rachunkowości? Sposób dokumentowania likwidacji środków trwałych i pozostałych środków nie zależy od kategorii aktywów, ale od tego, czy fizyczna likwidacja pokrywa się z postawieniem w stan likwidacji. Postawienie w stan likwidacji oznacza zdjęcie środka trwałego (pozostałego środka trwałego) z bilansowej ewidencji księgowej i jest dokumentowane zwyczajowo odpowiednio dowodami wewnętrznymi: LT – „Likwidacja środka trwałego” lub LN – „Likwidacja pozostałego środka trwałego”. Zobacz: Plan finansowy Jeśli postawienie w stan likwidacji jest równoczesne z fizyczną likwidacją, do LT/LN załącza się protokół fizycznej likwidacji lub inny dowód ją potwierdzający (np. pokwitowanie z punktu zbiórki złomu). Jeżeli fizyczna likwidacja następuje w innym okresie sprawozdawczym (miesiącu) niż postawienie w stan likwidacji, dowody LT/LN są podstawą do zdjęcia wartości środków trwałych (pozostałych środków trwałych) z ewidencji bilansowej środków trwałych i wprowadzenia ich do ewidencji pozabilansowej, na konto odpowiednie do ewidencjonowania wartości środków trwałych w likwidacji. Z ewidencji pozabilansowej zdejmuje się wartość składników majątkowych pod datą ich fizycznej likwidacji, potwierdzoną odpowiednim dowodem. Oprac. Izabela Motowilczuk były wieloletni inspektor kontroli Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE Źródło: Poradnik Rachunkowości Budżetowej Czy ten artykuł był przydatny? Dziękujemy za powiadomienie Jeśli nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania w tym artykule, powiedz jak możemy to poprawić. UWAGA: Ten formularz nie służy wysyłaniu zgłoszeń . Wykorzystamy go aby poprawić artykuł. Jeśli masz dodatkowe pytania prosimy o kontakt Jestem likwidatorem stowarzyszenia. Po naszej kilkuletniej działalności zebrało się trochę dokumentów finansowych i sprawozdań z działalności stowarzyszenia. Co mówią przepisy na temat archiwizacji dokumentacji? Ile czasu i jakie dokumenty muszą być archiwizowane w stowarzyszeniu? Przechowywanie dokumentów po likwidacji stowarzyszenia W pierwszej kolejności wymaga podkreślenia, że obowiązek przechowywania dokumentacji po likwidacji powinien wynikać z przepisów szczególnych, regulujących ustrój tego podmiotu. Tytułem przykładu należy wskazać, iż w odniesieniu do spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, regulację taką stanowi art. 288 § 3 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577 z późn. zm.), stosownie do którego księgi i dokumenty rozwiązanej spółki powinny być przechowywane w miejscu określonym w umowie spółki lub orzeczeniu sądu. Ustrój i postępowanie po likwidacji stowarzyszenia regulują wyczerpująco przepisy ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. – Prawo stowarzyszeń (Dz. U. z 2017 r., poz. 210 z późn. zm.). Akt ten nie normuje w szczególny sposób zasad postępowania z dokumentacją stowarzyszenia. W konsekwencji, rodzaj dokumentów stowarzyszenia oraz zasady ich archiwizacji określają przepisy odrębne. Stowarzyszenie jest osobą prawną, do której odpowiednio stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2018 r., poz. 395 z późn. zm.). Przez jaki okres od likwidacji stowarzyszenia należy przechowywać dokumenty? Zgodnie z art. 74 ww. ustawy zatwierdzone sprawozdania roczne podlegają trwałemu przechowaniu, a ponadto inne dokumenty przechowuje się co najmniej przez okres: – księgi rachunkowe – 5 lat, – karty wynagrodzeń pracowników – przez okres wymagany w przepisach odrębnych, jednak nie krócej niż przez 5 lat, – dowody księgowe dotyczące wpływów ze sprzedaży detalicznej – do dnia zatwierdzenia sprawozdania finansowego za dany rok obrotowy, jednak nie krócej niż do dnia rozliczenia osób, którym powierzono składniki aktywów objętych sprzedażą detaliczną, – dowody księgowe dotyczące środków trwałych w budowie, pożyczek, kredytów oraz umów handlowych, roszczeń dochodzonych w postępowaniu cywilnym, karnym albo podatkowym – przez 5 lat od początku roku następującego po roku, w którym operacje, transakcje lub postępowania zostały ostatecznie zakończone, spłacone, rozliczone lub przedawnione, – dokumentację przyjętego sposobu rachunkowości – przez okres nie krótszy niż 5 lat od upływu jej ważności, – dokumenty dotyczące rękojmi i gwarancji – 1 rok po terminie upływu gwarancji lub rękojmi, – dokumenty inwentaryzacyjne – 5 lat, – pozostałe dowody księgowe i sprawozdania, których obowiązek sporządzenia wynika z ustawy – 5 lat. Miejsce przechowywania dokumentacji po zakończeniu likwidacji stowarzyszenia Jednocześnie, zgodnie z art. 76 ustawy o rachunkowości o miejscu przechowywania dokumentacji, po zakończeniu likwidacji, likwidator zobowiązany jest powiadomić organ rejestrowy (właściwy sąd prowadzący Krajowy Rejestr Sądowy). Jeżeli stowarzyszenie było płatnikiem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), archiwizacji podlegać będą dokumenty związane z poborem podatku do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania płatnika. Stosownie do art. 32 § 1a ustawy – Ordynacja podatkowa, po zakończeniu likwidacji na likwidatorze spoczywać będzie obowiązek pisemnego zawiadomienia właściwego organu podatkowego o miejscu przechowywania dokumentacji. Po upływie okresu archiwizacji, płatnik powinien zwrócić podatnikowi dokumenty związane z poborem podatku, a w przypadku gdy nie jest to możliwe – dokonać ich zniszczenia. W wypadku, gdy stowarzyszenie było pracodawcą, do dokumentacji kadrowej stosuje się przepisy art. 51u i nast. ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2018 r., poz. 217 z późn. zm.). Przechowywanie dokumentacji pracowniczej oraz dokumentacji płacowo-kadrowej po likwidacji stowarzyszenia Dokumentacja pracownicza powinna być przechowywana przez okres 50 lat od dnia zakończenia pracy u danego pracodawcy (dokumentacja osobowa) lub od daty wytworzenia (dokumentacja płacowa). Likwidator obowiązany jest wówczas oddać dokumentację na przechowanie podmiotowi profesjonalnie zajmującemu się działalnością w zakresie archiwizacji. Dodatkowy obowiązek w zakresie archiwizacji dokumentacji kadrowo-płacowej spoczywa na likwidatorze w odniesieniu do list płac, kart wynagrodzeń albo innych dowodów, na podstawie których ustala się prawo do emerytury. Zgodnie z art. 125a ust. 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1270 z późn. zm.) okres przechowywania tych dokumentów wynosi 50 lat od dnia zakończenia pracy przez ubezpieczonego. Jeżeli likwidowane stowarzyszenie nie posiada środków na archiwizację dokumentów, dokumentacja może być przekazana do właściwego archiwum państwowego. Niezależnie od wyżej omówionych reguł postępowania z dokumentacją archiwalną, jeżeli w dyspozycji likwidowanego stowarzyszenia znajdują się jakiekolwiek materiały posiadające wartość historyczną, z chwilą likwidacji podmiotu stają się własnością państwa i podlegają niezwłocznemu przekazaniu do właściwego archiwum państwowego. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼

jakie dokumenty można zlikwidować w 2018